Met haar verschijning tooit zij tout Amsterdam. De Dam, bruggen, reclamezuilen. Ook het plein voor het Olympisch Stadion. Zij kijkt je aan, of je nu wilt of niet. Er is geen ontsnappen aan.
In gedachten verzonken fiets ik door de stad. Plots sta ik oog in oog met haar. Zij kijkt mij aan, mijn hart maakt een sprongetje. "Ben trots op je, schat", mompel ik.
En fiets dan weer verder.
Paul Strijp, 10 juli 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten