Het stond er vrij droog. Op zijn vergunning als verblijfsgerechtigde. Achter de aanduiding nationaliteit las je: staatloos. Staatloos? Ja, staatloos. Anders geformuleerd: niet behorend tot een natie. Ik vroeg mij af: ja maar, de beste man komt toch uit Syrië? Dondert niet, hij gaat als staatloos burger door het leven. Gevraagd naar de achtergrond van deze nationaliteit, kon hij alleen maar aangeven dat tijdens zijn vlucht uit Syrië alle bagage verloren was gegaan. Verdwenen in de zee. En in die bagage zat ook zijn paspoort. Mogelijkheden om bij de Syrische administratie een nieuw of vervangend paspoort aan te vragen? Een naïeve vraag, zo begreep ik. De Syrische administratie immers is door de burgeroorlog een puinhoop.
De juridische status van staatloosheid ken ik niet exact. Maar het lijkt mij toch, bij alle gastvrijheid die de man in ons land ervaart, een gevoel van ontheemding te geven. Waar hoor je bij? Door het leven zonder paspoort. Geen overheid die je beschermt of zich om jou bekommert.
Bij alle angst en paniek tijdens de vlucht, op zoek naar een veilig onderkomen, zal het staatsburgerschap wel het laatste zijn geweest waar deze mensen zich druk om hebben gemaakt. Vluchtelingen laten have en goed achter zich. Heb me nooit gerealiseerd dat, naast familie bijvoorbeeld, het staatsburgerschap hier ook toe kan behoren. Wat een offer!
Paul Strijp, 16 juli 20016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten