Geert Mak noemde hem de schilderende Anne Frank. En vroeg zich af waarom er geen lange rijen met wachtende bezoekers staan voor het aan hem gewijde museum in Osnabrück. Neen, die rijen zijn er dus niet.
Wel permanente achtergrondgeluiden van een trein naar Auschwitz. In een beklemmend gebouw van de joodse architect Daniel Libeskind. Met grote zalen met indringende schilderijen. Daarin is de angst en de wanhoop te lezen van de mensen die de verschrikkingen van nazi-Duitsland aan den lijve ondergingen. Zoals Anne Frank die angst en wanhoop beschreef, zo liet hij die met zijn penseel zien.
Felix Nussbaum. Een joodse schilder die zijn hele leven lang op de vlucht was. Een marginaal bestaan als kunstenaar leidde en eerst decennia na zijn dood in Auschwitz, artistieke erkenning kreeg.
Nussbaum was geen blijmoedige man. Ook het aan hem gewijde museum laat je eerder de duistere dan de lichte kanten van het bestaan voelen. Gelukkig kun je in Osnabrück verrukkelijk gebak eten. Dat biedt het noodzakelijke tegenwicht.
Ga naar Osnabrück! Ga naar de Lotterstrasse 2!
Paul Strijp, 14 november 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten