Mijn gedachten dwaalden af. Ruim twintig jaar geleden -ik werkte toen bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport- was ik bezig met het onderwerp de architectuur van sportaccommodaties. Rondom dat onderwerp bestonden twee stromingen. Eentje die dat maar flauwekul vond. In een sporthal moet je kunnen sporten en om de kosten laag te houden, mag een hal er best als een omgekeerde schoenendoos uitzien. De andere stroming probeerde de architectonische kwaliteit van sportaccommodaties op een enigszins acceptabel peil te brengen.
En nu, op een doodgewone zondag, ervoer ik wederom waarom ik mij toen het meest bij die tweede stroming op mijn gemak voelde. De tribune van Sportpark Hilversum. In 1920 gebouwd naar een ontwerp van de architect W.M. Dudok. De oudste houten tribune in Nederland. In de stijl van de Amsterdamse school, 85 meter lang. Deze accommodatie is een feest. Elk onbewaakt ogenblik genoot ik er ten volle van. Dudok had werkelijk aan elk detail aandacht geschonken, tot en met het materiaalhok.
Een afschrikwekkend voorbeeld van een sportaccommodatie zonder enig gevoel voor architectonische kwaliteit, is het voetbalstadion van Fortuna Sittard. Een betonnen kolos, een vergissing en een belediging voor een club met een dergelijke rijke historie. Vanuit de trein te zien, de rillingen lopen over je rug. Over honderd jaar is dit stadion al lang tegen de vlakte, inclusief het materiaalhok.
Mijnheer Dudok, dank voor dit prachtige geschenk in Hilversum! U heeft hiermee schoonheid toegevoegd aan ons aardse bestaan. Ware het mogelijk dat u de opdracht kreeg om alle sportaccommodaties in Nederland te herontwerpen.
Paul Strijp, 10 juli 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten