Translate

donderdag 29 mei 2014

Mijmeringen en verbondenheid in kwekerij Osdorp



Wegdromen. Je eigen wereld verlaten en in gedachten andere werelden betreden. Mijmeren. Ontsnappen aan het hier en nu.  De tijd aan je voorbij voelen vliegen.

Zie hier enkele mentale effecten van repeterende, eenvoudige handelingen. Ik ervoer het gisteren. Carla, al meer dan dertig jaar een goede vriendin van mij, had me uitgenodigd om mee te lopen op een zorgboerderij. Stickers plakken op doosjes, tomaten in kistjes doen. Dat soort werkzaamheden. Het ging me redelijk af. Dat nam niet weg dat één van de begeleiders, Cisca, me toch één keer lelijk op de vingers tikte. “Er vallen te veel tomaatjes op de grond. En in die kistjes moeten niet zo veel tomaatjes”. Dat alles in het bijzijn van Carla. Heel even voelde ik de grond onder mijn voeten wegzakken.
 

 
In kwekerij Osdorp heerst een ontspannen en gemoedelijke sfeer. Die beantwoordde meteen aan het beeld dat ik van een zorgboerderij had. Het beeld van bezigheidstherapie. Dat beeld werd snel weggevaagd. Kwekerij Osdorp is the best of both worlds. De harde wereld van de glastuinbouw en de zachte wereld van de zorg voor een kwetsbare doelgroep. Bestaande uit psychiatrische patiënten en verslaafden. De synthese van die twee werelden levert kwalitatief hoogwaardige producten voor grote afnemers zoals LaPlace en Sligro. Business dus. Maar niet alleen business, ook zorg voor mensen die dat nodig hebben.
 
Die mentale ontsnapping aan het hier en nu moet voor veel cliënten, die doorgaans een weinig begerenswaardig bestaan leiden, prettig zijn. En daarmee ook een prikkel vormen om met een zekere regelmaat met het busje naar de boerderij te komen.

Elke cliënt verkeert in zijn eigen micro-universum. Onderling is er niet zo bijster veel contact. Een glimlach, een vluchtige blik, een enkele woordenwisseling. En toch heerst er een prettig soort verbondenheid. Die is onuitgesproken, maar voelbaar. Die verbondenheid ontstaat door het gezamenlijke zijn in een ruimte waarin structuur, veiligheid en overzicht heersen. Maar ook harde muziek en heerlijk eten. In die wereld moet je niet te veel ingrijpen of veranderen. “We doen hier niet aan job rotation”, vertrouwde de directeur mij toe. “Sommigen doen al maanden hetzelfde werk. Vooral zo laten”.

Die schijnbare tegenstelling tussen het isolement van eigen micro-universum en de onderlinge verbondenheid is de prachtige paradox van kwekerij Osdorp.

Paul Strijp, 29 mei 2014

Geen opmerkingen:

Een reactie posten