Laat u eerst even onderzoeken op maag- en darmaandoeningen

“Goh, ik licht mijn hele doopceel aan jullie”, zei zij met enige schaamte. Maar dat besef leidde niet tot inkeer. Integendeel. In nauwelijks tien minuten vertelde zij haar hele levensverhaal. Wij fietsten verder en groetten haar. Het duizelde mij voor ogen.

Een zonnige zaterdagmiddag op de heide van Blaricum. Het decor wordt gevormd door een demonstratie van aantal schaapsscheerders. Een paar minuten eerder hadden wij vluchtig wat woorden gewisseld.  “Zitten er sporen van gluten in het ijs?”, vroeg zij aan twee meiden van het ijscokarretje. Hé, sporen van gluten, dacht ik, deze mevrouw heeft vast coeliakie. Net zoals onze zoon. Coeliakie is een glutenallergie. En dat was het geval, ook zij had deze aandoening. Met coeliakie valt goed te leven. Streng dieet, dat wel, maar verder  vermoedde ik dus geen dramatisch verhaal achter deze mevrouw. Een Gooise mevrouw bovendien. Zag er keurig uit, goed verzorgd.
 

Die dramatiek bleek er wel te zijn. De afgelopen twaalf jaar van haar leven waren één grote lijdensweg. Aanvankelijk wat vage lichamelijke klachten die haar thuis aan de bank kluisterden. Die klachten kregen allengs een psychisch karakter. En dus kwamen er ook medicijnen aan te pas. “Heeft u schulden, heeft u misschien een slecht huwelijk?”, werd haar gevraagd. Dat was allemaal niet het geval, zo verzekerde ze ons. Op enig moment was een opname onontkoombaar. Wat volgde was een hel, zo te horen. Twee psychosen, serieuze zelfmoordgedachten.  “Voor je omgeving gaat het verhaal steeds meer kloppen. Ik kom uit een gezin van vijftien kinderen. Mijn vader heb ik nooit gekend, mijn moeder deelde het bed met meerdere mannen. Zelfs op haar sterfbed weigerde ze mij te vertellen wie mijn vader was. Zo’n jeugd moet op latere leeftijd wel tot een psychische inzinking leiden, denken veel mensen”, vertelde zij met lichte emotie.

Tot de plaatsvervanger van haar huisarts, een jonge vent, het over een andere boeg gooide. Na twaalf jaar. Wij gaan u eens testen, had hij voorgesteld. Het bleek haar redding. Mevrouw bleek coeliakie te hebben. Inmiddels is zij ruim een jaar aan een dieet. En voelt zij zich kiplekker.

Mijn tip. Laat u zich eerst even onderzoeken op maag- en darmaandoeningen voordat u ooit onverhoopt opgenomen dreigt te worden in een psychiatrisch ziekenhuis.

Paul Strijp, 7 juni 2014