Doet u mij maar een badkamer

“Een shampoo voor Normaal Haar zegt u? Nee, die worden niet meer gemaakt”. Was getekend P. Geelman, drogist en R. van Nieuwenhoven, cliënt. Een foto uit het boek Ons kent ons. De types van Van Kooten en De Bie. Dit boek deed ik een groot aantal jaren geleden cadeau aan mijn vader. De foto maakte mij in één klap bewust van de enorme productdifferentiatie die wij tegenwoordig kennen. Shampoos voor alle soorten haar die je maar kunt bedenken. Met die differentiatie hangt keuzevrijheid samen. Keuzevrijheid is vandaag de dag voor veel mensen het hoogste goed. Ik word er niet gelukkig van, merk ik.

 

 

Waar ligt de glutenvrije pindakaas?

 

In Albert Heijn word ik altijd langzaam chagrijnig. Vooral in de filialen XXL. De overvloed aan producten doet mij verlangen naar de tijd waarin zaken nog overzichtelijk waren. Een XXL geeft mij het gevoel langzaam te verdrinken. Om de twee boodschappen op mijn lijstje klamp ik hulpeloos een weekendhulp aan. "Kun jij mij misschien vertellen waar de glutenvrije pindakaas ligt?”. Zorgvuldig zorg ik ervoor dat ik mijn volgende vraag aan een andere medewerker stel.

 

Een middagje kranen kijken

 

Vaak lees je dat keuzevrijheid stress met zich meebrengt. De totale onvergelijkbaarheid aan producten en diensten zorgt voor onrust. Heb ik wel de beste prijs – kwaliteit bedongen voor mijn abonnement voor mijn mobiele telefoon? De keuze die mensen niet maken, wordt altijd het grootst in hun hoofd. En wat vandaag een goed aanbod is, is morgen weer achterhaald. Bovendien overziet een mens onmogelijk alle kleine lettertjes. Met deze ongemakken kan ik nog wel leven. Voor mij is keuzevrijheid vooral zonde van de tijd. Keuzevrijheid is een dagtaak geworden. Ik ga liever fietsen of lees een goed boek of de krant.

 

Mensen bij ons in de buurt besteedden ooit een hele middag aan de keuze voor het type kraan in hun nieuwe badkamer. Dat gaan wij niet presteren, dacht ik toen wij een tijdje geleden voor eenzelfde aanschaf stonden. Als het even kan, wordt die hele badkamer in één middag geregeld. Als we maar een bad krijgen, dat lekker langzaam kan vollopen. “Wilt u wel of geen randje langs het bad?”, was één van de talloze vragen die de verkoper stelde. Ik deed alsof ik er diep over nadacht, maar eigenlijk kon het me niets schelen. De beste man moet dat gemerkt hebben, want tot drie keer toe versprak ik mij en had ik het over een nieuwe keuken in plaats van een nieuwe badkamer.

 

Ik verlang naar de tijd dat je een zaak kon binnenlopen en je kon zeggen: “Doet u mij maar een badkamer”, waarna de verkoper begripvol knikte en de bestelling verder in orde maakte. De man stelde verder geen vragen. Alles was duidelijk. Een badkamer.
 

Paul Strijp, 17 mei 2014