Wat is er toch met de Nuts gebeurd?

Waar de gedachte zo plots vandaan kwam, weet ik nog steeds niet. Maar ineens was hij er, ogenschijnlijk uit het niets. Op een atletiekbaan in Utrecht. Voordat ik het in de gaten had liet ik mij ontvallen: "Bestaat de Nuts eigenlijk nog wel?". Mijn omstanders keken mij licht verward aan. Wat zegt hij nou? De Nuts? Ja, de Nuts. Al in geen jaren meer gezien of gegeten. Maar de verwarring kreeg geen tijd om te rijpen, want een vriendin van onze dochter riep met een zekere triomf: "Ja hoor, net nog eentje gekocht".

Ooit in mijn loopbaan hield ik mij bezig met merken. Een goed merk roept iets in de hersenen van de consument op wat doorslaggevend is op het moment dat hij zijn keuze in het koopproces moet maken. Zoals McDonalds dat doet. Als de gele M, waar ook ter wereld, boven alles en iedereen uit torent in het landschap en de kinderen op de achterbank beginnen te krijsen, weten de ouders dat zij de strijd verloren hebben. Tegen het merk McDonalds is geen kruid gewassen.

In mijn jeugd was dat met de Nuts ook zo. Nuts riep iets in onze hersenen op waardoor we, eenmaal in het snoepwinkeltje beland, altijd kozen voor de kleur geel en de bijbehorende associatie van noten. Dat is niet meer zo. Nuts heeft haar positie in mijn brein verloren maar bestaat kennelijk nog wel.

Wat is er toch met de Nuts gebeurd?

Paul Strijp, 9 augustus 2017