Het voelt als een keiharde grens. "Bij betreding van het speelveld volgt een boete van 10.000 euro en een stadionverbod van vijf jaar". Een heel eenvoudig bordje aan de rand van de grasmat van clubs in het betaald voetbal. Toch kun je die grens tegenwoordig heel dicht naderen. Bij Telstar bijvoorbeeld, maar ook bij mijn favoriete club, MVV Maastricht. Je hangt tegen de reclameborden, je kunt de grasmat bijna aanraken en toch weet je: je kunt maar beter niet over die borden heenstappen, de gevolgen zijn ingrijpend. Je voelt de spanning van de grens.
Grenzen staan vandaag de dag sterk in de belangstelling. Mede onder invloed van het actuele vluchtelingenvraagstuk wijdde Filosofie Magazine er een heel nummer aan (april 2016). De belangrijkste inzichten? Grenzen zijn noodzakelijke, maar enge dingen. Noodzakelijk omdat zij het leven afbakenen, ordenen en structureren. Grenzen hebben namelijk een selecterende rol: die mag wel door, de ander niet. Maar grenzen zijn ook eng. Grenzen sluiten mensen namelijk uit. En hoe sterker de grens is gesloten, hoe groter de fobische onzekerheid van de mensen die dat doen. Potdichte grenzen zijn overigens een zeldzaamheid. Grenzen zijn poreus, er sijpelt gewild en ongewild altijd wel wat doorheen.
Een tijdje terug was ik bij de wedstrijd MVV Maastricht - Sparta Rotterdam. De supporters respecteerden de grens van de heilige groene grond. Niemand haalde het in zijn hoofd om de grasmat te betreden, niemand sijpelde er doorheen. Deze grens was noodzakelijk, maar niet eng. De toeschouwers immers onderwerpen zich er vrijwillig aan. Ik zag dat zij tégen die grens aan, letterlijk op één meter afstand van de spelers, de wedstrijd aanschouwden. Relaxed. Met een biertje in de hand.
Zo dicht kunnen spanning en ontspanning dus bij elkaar liggen. De situaties zijn onvergelijkbaar, ik weet het. Maar toch. Zouden we niet kunnen proberen om spanning en ontspanning óók bij grenzen die wèl eng zijn, wat vaker bij elkaar te brengen?
Bijvoorbeeld bij de grensovergangen waar we nu vaak mensonterende situaties van wachtende vluchtelingen zien in erbarmelijke omstandigheden?
Paul Strijp, 4 mei 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten