Hij zat heerlijk in de zon. Te genieten. In een sfeervol voetbalstadion waar een spannende wedstrijd gaande was. Van die wedstrijd kreeg hij niet al te veel mee. Van de zon en de sfeer des te meer. Als het hele publiek opstond en zong "Sta op en klap voor MVV", dan stond hij op en klapte mee.
Mijn gedachten gingen naar een college dat ik ooit kreeg van Marian Verkerk, hoogleraar zorgethiek. "Als de cognitieve functies van patiënten met Alzheimer wegvallen, genieten zij vaak des te meer van zintuiglijke ervaringen. Aanraken, warmte, dat soort zaken".
Na afloop van de wedstrijd liepen we naar de parkeerplaats en hij vroeg naar de eindstand. "0-1", antwoordde ik. Hij dacht dat er veel meer doelpunten gemaakt waren. Thuis aangekomen wist hij al niet meer dat we naar het voetbal waren geweest. Maar wat had hij een fijne avond gehad.
Als deze patiënten de fase voorbij zijn waarin ze zich pijnlijk bewust worden van het feit dat ze permanent en ernstig vergeetachtig zijn, dan doen ze datgene wat gezonde mensen zich hun hele leven voornemen maar waarin maar weinigen slagen.
Leven in het nu.
Paul Strijp, 15 mei 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten