Translate

donderdag 24 juli 2014

Beklemming en schaamte tijdens Deux jours, une nuit



De dilemma's zitten je op de huid en laten je niet meer los. Achtervolgen je en zorgen ervoor dat je met een gevoel van schaamte en beklemming de bioscoop verlaat. Met het zweet onder je oksels. Wat zou ik doen in deze situaties?


 
Hoe diep wil je door het stof?


Een bizarre en voor Nederlandse arbeidsverhoudingen nauwelijks voorstelbare situatie. Die vormt het vertrekpunt van deze film: hoe diep wil je door het stof om een dreigend ontslag te voorkomen? Dat is de vraag waarmee een werkneemster te maken krijgt. Als je een meerderheid van je collega's zo ver krijgt dat ze hun bonus inleveren, dan mag jij blijven. Dat is de boodschap die ze van haar baas te horen krijgt. Ze heeft precies één weekend, twee dagen en een nacht, om dat voor elkaar te krijgen.


Ik ben niet tegen jou, maar voor mijn bonus

Wat volgt is een bedeltocht langs die collega's. Daartoe zou ik mij nooit verlagen, was mijn eerste reactie. Nog liever werkloos dan mijn handen ophouden bij anderen. Op hetzelfde moment realiseer je je dat de vrouw een gezin moet onderhouden en niet of nauwelijks alternatieven heeft. En die collega's, wat doen die? Dat wisselt, de meesten verkeren aan de zelfkant van de samenleving en staan hun bonus niet af. "Ik kies voor mezelf, maar hoop dat jij wint" en "Ik ben niet tegen jou, maar vóór mijn bonus", zijn twee van de meest saillante reacties.

Tijdens de film kreeg ik respect en sympathie voor de vrouwelijke hoofdpersoon. Zij liet zich niet chanteren door haar baas die haar aan het einde een baan aanbood ten koste van een zwarte collega. Met opgeheven hoofd en vol zelfbewustzijn zegt ze tegen haar man "We hebben gestreden. Ik ben gelukkig." en gaat op zoek naar ander werk. Eigenwaarde vóór alles.


Even worstelen

Toch zouden haar keuzes niet de mijne zijn geweest. Het duurde even, maar na wat worstelingen wist ik het voor mezelf. Gesteld dat een dergelijk dilemma gangbaar zou zijn binnen onze arbeidsverhoudingen. Bedelen bij collega's zou ik nooit doen. Maar een spontane actie van die collega's zelf om hun bonus in te leveren, zou ik niet afslaan. En als ik gevraagd zou worden om mijn bonus in te leveren voor het behoud van de baan van een collega terwijl ik het geld zelf hard nodig zou hebben? Dat zou ik laten afhangen van het respect en de sympathie voor die collega.

Zien die film! Laat u heen en weer slingeren en maak uw eigen keuzes in deze dilemma's.


Paul Strijp, 24 juli 2014

Geen opmerkingen:

Een reactie posten