Rond het Scheldeplein in Amsterdam hing een on-Nederlandse sfeer. Het leek eerder een mediterrane avond. In groten getale liepen de mensen op en aan. Totale ontspanning, je zou het flaneren kunnen noemen. Zoals je ook wel ziet op de grote boulevards van Zuideuropese steden. Maar hier was het doel de Italiaanse ijssalon Pisa. Ambachtelijke ijsmakers sinds 1935.
Lange wachtrij. Mensen schuifelden langzaam naar voren. Maar geen spanningen, irritaties of woordenwisselingen. Zoals je dat ook wel eens ziet op foto's uit de jaren dertig. Iedereen kalm en gedwee. Met één cynisch verschil: die mensen stonden toen in de rij om hun bonnen in te leveren, bij Pisa wachtte het genot van verrukkelijk ijs. En dat alles in een sfeer van luxe en overvloed.
"Ook al zou deze salon in Zaltbommel zijn, dan nog zou ik er na het eten 's avonds een ijsje gaan halen", zei ik tegen mijn beide dochters. Zij knikten, ik geloof dat ze ook dan met me mee zouden gaan. We liepen terug naar de auto. Nog steeds die ontspanning, slechts een enkel woord of opmerking tussen de hapjes aan het ijs. "Pap, ik merk dat ik ook steeds vaker mijn mobiele telefoon met opzet niet meeneem. Dat is veel rustiger leven, zonder mobiele", bekende één van beiden.
Paul Strijp, 9 juni 2014
Paul Strijp, 9 juni 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten