Het voelde als een kind dat de service bij volleybal maar niet onder de knie krijgt. Een klassiek voorbeeld uit de lichamelijke opvoeding. Bij het serveren belandt de bal alsmaar in het net. Tot de gymleraar het kind apart neemt. En deze extra aandacht effect sorteert. Iets te veel effect sorteert. Want de bal gaat nu niet alleen over het net maar raakt telkens het plafond. Een vorm van overcompensatie.
Zo voelde het dus. Op mijn werk circuleerde een taalprogramma. Begrijpelijk schrijven. De belangrijkste aanwijzing: maak korte zinnen. Niet langer dan veertien woorden. Zo gezegd, zo gedaan. Het programma beviel mij zo goed dat ik het geleerde ook buiten mijn werk toepaste. Bij het schrijven van een boek over voetbal bijvoorbeeld. De eerste concepten daarvan legde ik samen met twee coauteurs voor aan een professioneel journalist.
"Wel erg staccato allemaal. Zinnen als zweepslagen" luidde zijn oordeel. Alsof ik de plafond van een sporthal zag.
Paul Strijp, 30 april 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten