Gedachten tijdens een pandemie (3): een niet-vitale functie in een niet-vitaal beroep

Dat was even schrikken, zo vlak na het uitbreken van de coronacrisis. Er bestaan kennelijk cruciale en niet-cruciale beroepen. Een onderscheid waaraan ook rechten konden worden ontleend. Het recht bijvoorbeeld om van noodopvang gebruik te maken. De rijksoverheid wijdde er een bericht aan.


https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/coronavirus-covid-19/ouders-scholieren-en-studenten-kinderopvang-en-onderwijs/noodopvang-cruciale-beroepen-en-vitale-processen/cruciale-beroepsgroepen


Iedereen in een niet-vitaal beroep zal even hebben moeten slikken. En zal een onvermijdelijk gevoel van absolute maatschappelijke overbodigheid hebben moeten wegdrukken. Maar het kan nog erger. Als het je dan gelukt is om je tot dat gevoel van overbodigheid te verhouden, komt de volgende boodschap. In een niet-vitaal beroep kun je ook nog eens een niet-vitale functie uitoefenen. Die boodschap is verpakt in de formulering dat deze collega's voorlopig echt niet op kantoor hoeven komen. Fijn blijven thuiswerken.


Een niet-vitale functie in een niet-vitaal beroep, erger kan bijna niet. De crisis slaat ook fijntjes en subtiel toe.


Paul Strijp, 1 juni 2020