Verdacht door het verlenen van voorrang

Een beetje Amsterdammer zal het herkennen. Het oversteken op een zebrapad in het centrum van de hoofdstad staat gelijk aan harakiri. Pure zelfmoord. Niet doen dus. Vanuit deze wetenschap verleende ik als fietser de afgelopen week die voorrang dan maar uit eigen beweging aan een aantal voetgangers bij een zebra. Die mensen moeten toch een keer over. Een andere fietser, een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd schat ik, volgde mijn voorbeeld. Wij voelden ons weldoeners voor de mensheid, wij vonden dat we wel een standbeeldje verdienden.

Het tegendeel bleek het geval. Een wantrouwende blik van die voetgangers was ons deel. Alsof we twee ontsnapte verdachten waren die snel weer voor een psychische behandeling opgenomen moesten worden. Dit kon niet kloppen, voorrang verlenen in Amsterdam, dit moest snel aangepakt worden. Een bedankje heb ik niet kunnen ontdekken.


Wij keken elkaar aan, wisselden geen woorden maar fietsten met dezelfde glimlach op ons gezicht verder.


Paul Strijp, 25 juni 2017