Veel contact hebben we niet met elkaar, de mensen in ons straatje. U kent dat wel: vriendelijk groeten, in de zomer een praatje, bij elkaar aanbellen als je suiker nodig hebt of even een boormachine wilt lenen. En dat is het dan ook wel. Allemaal tweeverdieners, ieder zijn eigen leven. Geen straatfeesten zoals die verderop in de buurt wel georganiseerd worden.
Gisteren trouwde een samenwonend stel uit onze straat. 's Avonds feest, buiten onze woonplaats. We waren allemaal uitgenodigd. En het moet gezegd: het was niet alleen gezellig, we hadden ook nog eens aardige gesprekken met elkaar. Niet diepgaand, maar gewoon, over de kinderen die langzaam het huis verlaten, over onze toekomstplannen, wel of niet verhuizen. Waar werk jij eigenlijk?, vroeg één van de buurmannen mij op zeker moment. We wonen dan ook pas twintig jaar bij elkaar in de straat. Twee huizen van elkaar verwijderd.
Is het een teken van deze moderne tijd? Om met je buren in gesprek te komen, moet je ver weg gaan.
Paul Strijp, 8 november 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten