De huishoudelijke en administratieve verplichtingen schreeuwen om aandacht. Ik negeer hun noodkreet. Mijn blog en ik, die twee vormen mijn micro-kosmos. Alles daarbuiten is van nul en generlei waarde. Niet dat er iemand op mijn schrijfsels zit te wachten, in die zin is bloggen een prettig autistische bezigheid. Bij het schrijven heb je genoeg aan jezelf. Schrijven is een volstrekt autonome ervaring met een hoge innerlijke bevrediging. Je treedt buiten jezelf. En als je blog af is, heb je het gevoel een klein kunstwerkje te hebben gecreëerd. Het interesseert me niets wat de anderen ervan vinden.
Dat ongeveer moeten de Tachtigers, een literaire stroming aan het einde van de negentiende eeuw, hebben bedoeld met hun l'art pour l'art. De kunst vindt in zichzelf haar enige doel. Zij mag niet de verpakking vormen van iets anders, een zedelijke les of religieuze boodschap. Niet dat wat ik schrijf in de verste verte op kunst lijkt, maar vrij naar die Tachtigers fantaseer ik over mijn blog pour blog.
Ondertussen moet ik denken aan Pascal Mercier. De gevierde auteur van het prachtige Nachttrein naar Lissabon. In een interview zei hij ooit dat hij net zo lief zijn boeken niet had gepubliceerd. Louter het schrijven was voor hem een bron van gelukzaligheid. Met als uitsmijter: "Succes gaat over wat anderen van jou denken. Het vervreemdt je van jezelf". Mercier heeft de waardering van zijn lezers dus eigenlijk niet nodig.
De realiteit leert mij dat ik nog ver verwijderd ben van deze autonome staat van zijn. Ik betrap mezelf op een sterke nieuwsgierigheid naar het aantal mensen dat mijn blogs gelezen heeft. Dat heet: het aantal pageviews. Elk onbewaakt ogenblik benut ik om mijn dashboard met pageviews te raadplegen. Ik voel dat Mercier met mij meekijkt. Fluisterend zegt hij: "Moet dat nou, Paul? Het aantal pageviews is toch volstrekt onbelangrijk". Toch kan ik het niet laten. Ook mijn gezin ziet het kind in mij, op zoek naar waardering en dat tezelfdertijd ontkennen.
Paul Strijp, 1 maart 2014
Weerloos slinger ik heen en weer tussen mijn dashboard en Pascal Mercier.
Paul Strijp, 1 maart 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten