Zijn wetenschappelijk werd deed hij er even bij. In de avonduren, vanuit de huiskamer waar hij met vrouw Pietje en kinderen leefde. Overdag had hij wel andere dingen aan zijn hoofd, hij moest de kost verdienen als wolkammer. Dat belette hem niet om reeds op zijn zestiende een lijvig wiskundeboek te voltooien. Een genie zogezegd.
Naast zijn fascinatie voor de wiskunde en het heelal had hij als wetenschapper een missie. Hij wilde de zogeheten liefhebbers van de waarheid, lieden die allerhande onzin uitkraamden en daarmee velen de stuipen op het lijf joegen, ontmaskeren. Hij wilde de mensen dus geruststellen. Heus, het einde der tijden was niet nabij omdat de aarde in de zon terecht zou komen. Zijn missie luidde dus: ontmythologiseren. Daartoe bootste hij in zijn huiskamer het heelal na. Kijk eens, hoe alle planeten met hun manen in keurige vaste banen om de zon cirkelen. Er gaat helemaal niets mis. Nog steeds te zien in het naar hem genoemde Planetarium Eise Eisinga in Franeker.
De Nobelprijs is ingesteld in het jaar 1901. Eisinga was toen al ruim zeventig jaar dood. Zijn planetarium is klein en bescheiden. Hij zal er zelf waarschijnlijk niet om gemaald hebben, maar de man verdient meer.
Zou het Comité voor de uitreiking van de Nobelprijzen zich niet eens achter de oren kunnen krabben? Een mooi, klein doch waardig postuum prijsje?
Paul Strijp, 7 januari 2018
Naast zijn fascinatie voor de wiskunde en het heelal had hij als wetenschapper een missie. Hij wilde de zogeheten liefhebbers van de waarheid, lieden die allerhande onzin uitkraamden en daarmee velen de stuipen op het lijf joegen, ontmaskeren. Hij wilde de mensen dus geruststellen. Heus, het einde der tijden was niet nabij omdat de aarde in de zon terecht zou komen. Zijn missie luidde dus: ontmythologiseren. Daartoe bootste hij in zijn huiskamer het heelal na. Kijk eens, hoe alle planeten met hun manen in keurige vaste banen om de zon cirkelen. Er gaat helemaal niets mis. Nog steeds te zien in het naar hem genoemde Planetarium Eise Eisinga in Franeker.
De Nobelprijs is ingesteld in het jaar 1901. Eisinga was toen al ruim zeventig jaar dood. Zijn planetarium is klein en bescheiden. Hij zal er zelf waarschijnlijk niet om gemaald hebben, maar de man verdient meer.
Zou het Comité voor de uitreiking van de Nobelprijzen zich niet eens achter de oren kunnen krabben? Een mooi, klein doch waardig postuum prijsje?
Paul Strijp, 7 januari 2018
(bron: foto genomen in Planetarium Eise Eisinga, Franeker)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten