De schrik slaat je om het hart. Een bureaucratische nachtmerrie dient zich aan. Vergeten uit te checken bij de Nederlandse Spoorwegen. Het overkwam mij een tijdje geleden. Bij station Eindhoven. Gewoon vergeten, gewoon niet aan gedacht. Toen ik mij van deze omissie bewust werd, een dag later, bereidde ik mij mentaal voor op een middagje van-het-kastje-naar-de-muur, op lange wachttijden, op fikse boetes en nog veel erger.
Dat werd het allemaal niet. De mijnheer van de NS die mij te woord stond, wist mij te melden dat er reeds 10 euro van mijn rekening was afgeschreven. "En wat komt daar nog allemaal bij?", zo vroeg ik hem. Op voorhand geïrriteerd. Helemaal niets, zo liet die mijnheer mij allervriendelijkst weten. "Kan ik verder nog iets voor u doen?". Ik stond met mijn mond vol tanden. Dat kon toch onmogelijk de bedoeling zijn?
Het kwam er dus op neer dat mij slechts de boete in rekening was gebracht en niet de werkelijke reiskosten, die beduidend hoger waren. Ik bespeurde een zekere teleurstelling bij mezelf. Stiekem had ik me erop verheugd heerlijk te kunnen afgeven op de bureaucratie van de Nederlandse Spoorwegen. Maar die bureaucratie, die was er niet. Waar moest ik met mijn cynisme heen? Wat moest ik met mijn vrije middag? De moderne mens kan kennelijk niet meer zonder gemopper op de nadelen van onze moderne technologie.
Ik schrik er zelf van.
Paul Strijp, 24 februari 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten