Kleine kinderen, wat grotere kinderen. Kinderen op heuse atletiekschoenen, maar ook kinderen op slippers. Sommigen met overgewicht. In leeftijd variërend van vier tot acht jaar, schat ik.
Afgelopen woensdag in de Joubertstraat in Amsterdam-Oost. Een groot plein met een klein stukje atletiekbaan. Onder het toeziend oog van een statige moskee. Onze dochter gaf atletiekles, in opdracht van de gemeente Amsterdam. Aan kinderen die nooit naar een sportclub zullen gaan. Vanwege de te grote afstand. Niet alleen in fysieke, maar vooral in mentale zin. Een sportvereniging kent voor deze kinderen te veel sociaal-culturele drempels.
Ik zag hoe deze kinderen volop genoten van elementaire bewegingsvormen. Dit keer waren het er vijftien, soms zijn het er maar twee of drie. Omgerekend per kind is dat een dure investering voor de gemeente Amsterdam. Maar wie weet, misschien maakt één iemand ooit nog wel eens de stap naar een vereniging. En zo niet, dan hebben zij weer een middag plezier gehad en houden zij er wat zelfvertrouwen en sociale contacten aan over.
Ooit hoorde ik iemand zeggen: Het is een teken van wijsheid om in de sterksten en een teken van beschaving om in de zwaksten te investeren.
Met de sportstimulering in de Joubertstraat toont de gemeente Amsterdam zich van haar beschaafde kant.
Paul Strijp, 17 april 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten