"Gepassioneerde mensen praten de hele dag door elkaar heen".
Een opmerking van de Belg Jef Staes. Vandaag volgde ik een college bij hem. Mensen die hun hart volgen en hun talenten inzetten, zijn daar vol van. En vertellen de hele dag over hun passie zonder zich daarbij iets gelegen te laten liggen aan de wetten van de communicatie. Gewoon prettig door elkaar heen kakelen. De ander vooral niet uit laten praten, maar die ander juist met geweld onderbreken om vervolgens zelf weer enthousiast te gaan zenden.
Een zin die mij aan het denken zette. Ik stoor mij aan mensen die door elkaar heen praten. Ben er zogezegd allergisch voor. Luisteren, samenvatten en doorvragen. Dat is de trits waarmee ik opgeleid ben. Die probeer ik toe te passen en hoewel dat hartstikke moeilijk is en dus lang niet altijd lukt, verwacht ik ook van anderen dat ze braaf en netjes luisteren, samenvatten en doorvragen.
"Gepassioneerde mensen praten de hele dag door elkaar heen".
Door die zin van Staes realiseerde ik mij dat mijn allergie vooral iets over mijzelf zegt. Volgens de theorie van de kernkwadranten heb je een allergie voor iemand die teveel heeft van jouw uitdaging. Het zal dus mijn uitdaging zijn om minder beheerst mijn eigen gevoelens en passie uit te drukken. Om gewoon eens een keer niet door te vragen maar ongegeneerd iemand te onderbreken en over mijn passie voor het bloggen te beginnen. Een andere uitdaging is om juist ruimte te geven aan deze gepassioneerde mensen. Laat ze hun gang gaan. Beroof deze mensen niet van hun ziel door te verwachten dat ze af en toe zwijgen. Dat doen ze toch niet. En dat is maar goed ook.
Zonder passie geen leven.
Paul Strijp, 12 maart 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten