Sinds 1995 wonen wij in Diemen. Wij zijn daar -vrij naar de dichter Bloem- domweg gelukkig. Ooit omschreef een inwoner de identiteit van onze gemeente als volgt: Diemen is handig. Dat was de spijker op zijn kop. Diemen ontleent haar wezenskenmerken aan de nabijheid van Amsterdam. Daar ben je namelijk in no time. En dat maakt Diemen tot Diemen. Diemen voegt daar niets eigens aan toe. Of het zou haar lelijkheid moeten zijn. Die is zo allesomvattend dat ze trekken van schoonheid vertoont.
Op het Diemerplein bijvoorbeeld. Daar voel je onweerstaanbaar het opkomende traanvocht. Zelfs tijdens vrolijke zomerse dagen. Treurigheid. Treurigheid alom. Zoals je ook wel aantreft in het voormalige Oostblok. Goedkoop, geen samenhang, monotoon. De gemeente slaagt er maar niet in om ruimtelijke kwaliteit te realiseren. Het nieuwe winkelcentrum is het net-niet. De inwoners snakken al decennia naar een grand café. Eéntje maar. Maar dan wel met een royale leestafel met kwaliteitskranten en dito tijdschriften. Hij wil maar niet verschijnen, bij ons in Diemen, dat grand café. Wel is er sinds kort een prachtige speeltuin bij een landschapspark. Bestemd voor jonge kinderen die in de vergrijzende woonwijk niet meer te vinden zijn. Vroeger hadden we een kinderboerderij, op vijf meter afstand van de snelweg. De laatste jaren verpietert daar een eenzame lama.
Ondertussen verdubbelt de infrastructuur die onze gemeente zo pijnlijk doorsnijdt. Diemen is een panorama van snelwegen. Met al die nieuwe wegen zijn we straks nòg sneller in Amsterdam. Amsterdam komt dan nòg dichterbij, wat de identiteit van Diemen versterkt. Na elk rondje hardlopen in en rondom Diemen vraag ik mij af: was dit nu verstandig of had ik, vanwege de vele fijnstof in de lucht, beter op bank kunnen blijven zitten? Tijdens hete zomernachten worden we gekweld door de vraag: ramen open of ramen dicht? Het geluid van de snelwegen toelaten of de temperatuur in de slaapkamer tot veertig graden laten oplopen?
Vroeger woonden er ten minste nog veel Ajax-spelers in Diemen.
Dat worden er ook steeds minder. Alleen Danny Blind woont er nog, maar die zie je bijna nooit meer sinds hij assistent-bondscoach is. En toch zijn we domweg gelukkig. In Diemen.
Nog een snelweg erbij, nog sneller in Amsterdam
Paul Strijp, 11 december 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten