Fragmenten van gesprekken, losse flarden, zijn vaak het leukst. Delen van conversaties waarvan je de context niet kent, waarover je je dus eigenlijk ook geen oordeel mag aanmeten, maar waarvan je toch het gevoel hebt de essentie te begrijpen.
Zoals vanochtend, bij het passeren van twee voetgangers op het trottoir.
'Ik heb zó genoeg van die ouderen. Altijd maar zeuren over de jongeren. Dat ze eindelijk eens respect moeten opbrengen voor de oudere medemens. Want nou, respect? De ouderen moeten respect hebben voor de jongeren en ophouden met dat gezeik. Veel jongeren leven in een uitzichtloze situatie, hebben helemaal geen toekomst meer.'
Ik probeerde te vertragen om nog wat meer op te vangen. Maar dat zou wat al te opvallend zijn geweest. Het gesprek doofde langzaam uit. Nogmaals, context onbekend. Maar toch het gevoel dat je op straat de mooiste perspectieven op het leven hoort.
Paul Strijp, 6 augustus 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten