De omstandigheden zaten niet mee. Haar zoontje kon door corona niet naar school en moest noodgedwongen met haar mee naar kantoor. Het joch deed zijn best om braaf te zijn. Maar met zijn gedraai op de bureaustoel zorgde hij toch voor onrust. Zijn moeder bleef er stoïcijns onder. ‘Als ik je moet helpen met inloggen voor je les, dan moet je dat maar even zeggen, schat.’
Ondertussen meldde zich een aantal sociaal zwakke cliënten bij haar. Een vrouw die nog drie dagen had om een uithuiszetting te voorkomen. Daar waren kennelijk nog wat administratieve handelingen voor nodig. Die kon onze vrouw-met-het-zoontje niet verrichten vanwege de vrije dag van een collega. Onze vrouw-met-de-dreigende-uithuiszetting kon er aanvankelijk maar moeilijk begrip voor opbrengen. Maar uiteindelijk kalmeerde ze door de communicatieve kwaliteiten van haar gesprekspartner.
Die kwaliteiten liet ze ook zien in het gesprek met een andere cliënt waar ik als begeleider bij mocht zijn. Zelfde patroon. Onrust in het kantoor door het zoontje, dreigende en grote problemen voor de cliënt, een stoïcijnse en empathische hulpverlener. Die en passant ook nog eens ontspannen hielp met het invullen van zeer ingewikkelde formulieren voor de aanvraag van een uitkering.
Madi, heeft u daar weleens van gehoord? De mensen van Madi, afkorting voor ‘maatschappelijke dienstverlening’ leveren deze heldendaden.
Applaus voor Madi.
Paul Strijp, 28 november 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten