Als je de ontwikkeling van deze Amsterdamse straat over de periode van een eeuw bekijkt, lijkt er niets bijzonders aan de hand. Een transformatie zoals veel straten hebben ondergaan. Van een intiem en nostalgisch vooroorlogs beeld ....
... via een straatbeeld dat de noodzaak van de wederopbouw ondubbelzinnig aantoont ....
.... naar een hypermodern straatbeeld van dure appartementen die een gemiddelde gezinsgrootte hebben van anderhalve bewoner.
Niets bijzonders dus, die Rapenburgerstraat. Wel bijzonder. Zeer bijzonder zelfs. De tentoonstelling in het Amsterdamse Stadsarchief laat koeltjes zien hoe gedurende de vijf jaar van de Tweede Wereldoorlog vrijwel alle bewoners van deze straat systematisch zijn afgevoerd. Géén tentoonstelling met een megabudget en miljoenen bezoekers. Géén Rembrandt of Jeroen Bosch dus. Neen, ingenomen, gewijd bijna.
In NRC Handelsblad van 10 maart gaf Auke Kok er prachtige woorden aan. "Het is de kracht van non-fictie, van loepzuiver documenteren, van er zo min mogelijk aan toevoegen: kijk maar goed, hier woonde Clara Pont op nummer 16. Geboren 22 mei 1918 in Amsterdam. Overleden Sobibor 21 mei 1943 (...) Geen poespas. Hoe kaler hoe beter".
Paul Strijp, 14 maart 2018
(bronnen: foto's genomen tijdens tentoonstelling Amsterdamse Stadsarchief)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten