David Endt, voormalig teammanager van Ajax en gesneuveld tijdens de fluwelen revolutie van Johan Cruijff, zei het afgelopen donderdag heel netjes: "Ik wil me Johan als voetballer blijven herinneren". En dus niet als mens met al zijn gekke fratsen, zei hij impliciet.
Bij zijn overlijden worstel ik met dezelfde dubbele gevoelens. Meermalen heb ik mij de afgelopen jaren geërgerd aan het hooghartige optreden van Cruijff. Achter de schermen met ijzeren en zeker niet fluwelen hand invloed uitoefenen bij Ajax, Barcelona en het Nederlands elftal zonder verantwoordelijkheid te dragen.
En nu, nu hij er niet meer is. Nu voel ik rouw. Ik spreek mijzelf streng toe: "Doe niet zo gek, joh". Het voelt alsof iets groots is weggesneden uit je jeugd. Eindeloos laaf ik mij aan de beelden. Dit zijn de mooiste.
https://www.youtube.com/watch?v=kIAVTd3jVe8
En vanmiddag moèst ik plots naar zijn geboortehuis. Als een kleine jongen, niet te onderdrukken. In mijn eentje. Ik trof er een bedevaartsoord in wording.
Paul Strijp, 26 maart 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten