Studentenleven, leven van contrasten

In nauwelijks vierentwintig uur. Twee impressies over een bepaald type leven, het studentenleven.

Mijn vriend en zwager, werkzaam in de ambulante zorg voor psychiatrische patiënten, vertelde mij tijdens een wandeling door de Doornse bossen over het verschijnsel psychose. Dit komt relatief veel voor bij jonge mensen vóór hun dertigste, vooral studenten. Die maken een turbulente tijd in hun leven door: nieuwe studie, nieuwe vrienden, vaak ook een nieuwe stad. Kortom: nogal wat prikkels te verwerken. En dan kan het gebeuren dat ze van het één op het andere moment dingen zien die er niet zijn. Waanbeelden dus. Die komen óók voor bij de sportievelingen en de bollebozen, met een tekort aan lichaamsbeweging of intelligentie heeft psychose dus allemaal niets te maken. Het leven van psychotische patiënten stort in. Hun hoop is gevestigd op de inspanning van zorgverleners en op de werking van medicamenten.

Een etmaal later zaten we in het auditorium van de Vrije Universiteit in Amsterdam. Diploma-uitreiking voor de bachelor psychologie van onze oudste dochter. Om me heen zie ik louter mooie en zelfbewuste jonge mensen. Vol zelfvertrouwen ook. Tekenend vond ik de soepele wijze waarop een studente die voor mij zat, een probleempje oploste. Zij ontdekte dat ze haar legitimatiebewijs had vergeten. Normaal gesproken kun je de uitreiking van je bul dan wel vergeten. Maar geen paniek, deze dame stuurde haar broer naar huis om dat bewijs op te halen, liep naar de zijkant van het podium waar ze de secretaris van de examencommissie fijntjes uitlegde dat hij die legitimatie later heus wel te zien kreeg. De secretaris was duidelijk onder de indruk en knikte gedwee. De studente kreeg gewoon haar diploma.

Allemaal studenten die het eerste deel van hun studie succesvol hebben afgerond en vol verwachting aan het tweede beginnen. Zich misschien niet eens bewust zijn van de kwetsbare kant van hun bestaan.

Ik ben trots op onze dochter en denk op hetzelfde moment aan de patiënten van mijn zwager die hier niet bij zijn.

Paul Strijp, 14 oktober 2014