Bij iedereen hoorde je eenzelfde reactie. 'Ja, dat is een goed en verstandig idee. Maar om daar nu aan te beginnen?'. Er was ook een afwijkend geluid hoorbaar. Eén iemand reageerde met de woorden: 'Dank voor je inspirerend verhaal. Ik ga de helm ook dragen, dan begrijpen mijn kinderen beter waarom ik dat aan hun vraag. Bovendien, als iedereen dat doet, dan komt de beweging van onderop. En hebben we geen wetgeving nodig.'
Wat was er aan de hand? De afgelopen week liet ik een aantal mensen weten dat ik een voornemen had omgezet in een actie. Ik draag voortaan standaard een fietshelm. Niet alleen op de race-, maar ook op de gewone fiets voor de kleine afstanden door de stad. De aanleiding? Aanhoudende berichtgeving over de risico's van het fietsen zonder helm, zie bijvoorbeeld dit pleidooi van een neuroloog. Aangevuld met de persoonlijke ervaringen van onze dochter die stage liep op de afdeling 'neurologie'. 'Pap, je wilt niet weten wat wij daar elke dag meemaken. Jonge mensen die zonder helm veel te hard gereden hebben op een elektrische fiets. En die met blijvend hersenletsel door het leven moeten.' Mijn persoonlijke observaties maakten de aanleiding compleet. Amsterdam is een levensgevaarlijke fietsstad geworden.
Het moet gezegd, de acceptatiefase heeft ook bij mij even geduurd. Je staat in je pak en wilt naar je werk. Moet dat nu echt, zo'n ding op je hoofd? Met welk kapsel kom je wel niet aan op kantoor? En de kans op een ongeval is toch heel klein?
Dat iedereen zijn eigen afweging moge maken. Misschien kunt u daarbij uw voordeel doen met deze overpeinzing.
Paul Strijp, 16 juli 2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten