De perspectieven van Judith Koelemeijer lieten Etty Hillesum onberoerd

Judith Koelemeijer wilde weleens weten hoe het echt zat. Die Etty Hillesum met haar lotsverbondenheid naar het Joodse volk. Met haar naar binnen gerichte houding. Die Etty Hillesum die begin jaren tachtig van de vorige eeuw met haar dagboeken uitgroeide tot een ware hype. Zie:

https://boekbesprekingenpaulstrijp.blogspot.com/2020/07/de-zeven-lijnen-uit-het-werk-van-etty.html

Die Etty Hillesum dus. Wie was zij nu echt? Was zij wel zoals ze zichzelf beschreef?

Koelemeijer aanvaardde de opdracht van uitgever Geurt Gaarlandt tot het schrijven van de biografie van Hillesum. En deed dat op de haar bekende manier: de multi-perspectieven benadering. Zoals ze ook bij haar debuutroman Het zwijgen van Maria Zachea had gedaan. Toen liet zij de perspectieven van alle kinderen van een en hetzelfde gezin op hun moeder, de revue passeren. En wat bleek? Het was net alsof die kinderen allemaal een andere moeder hadden gehad. 

Die verrassing zat er bij Etty Hillesum niet in, zo erkende Koelemeijer gisteren desgevraagd. In de Linnaeus Boekhandel in Amsterdam. Een jarenlange speurtocht in archieven en langs nabestaanden van familie en vrienden van Hillesum bracht weliswaar kleine verrassingen aan het licht. Maar nergens toonde de biografe zich geschokt. De perspectieven van Hillesum zelf, van de nabestaanden en van de geschiedschrijving van derden over de jaren waarin zij leefde, waren akelig congruent. 

Etty Hillesum was wie ze schreef dat ze was.

Paul Strijp, 17 november 2022

#linnaeusboekhandel #ettyhillesum