Hoe de waardering voor Schiphol in zijn tegendeel verkeerde

 

Schiphol in de jaren dertig. Gemiddeld twintig mensen per dag die een vluchtje maakten. En gemiddeld 300.000 bezoekers per jaar, méér dan het Rijksmuseum. De luchthaven was een toeristische attractie pur sang. Mensen gingen erheen voor een dagje-uit of een schoolreisje. En toen Schiphol verplaatst dreigde te worden naar Rotterdam, Delft of Leiderdorp, toen protesteerde haar omgeving. 'Aalsmeer wil dat Schiphol blijft.' De omgeving van Schiphol was dol op Schiphol, hield van haar.

Schiphol vanaf de jaren negentig. Milieudefensie voert actie tegen de aanleg van de Polderbaan. En dreigt met het loslaten van muizen in de grote hallen voor aankomst en vertrek. Een groei van 200.000 in 1990 naar 500.000 starts en landingen in 2016. Met een bijbehorende klachtenregen over geluidhinder. Vooral vanuit Amsterdam en de duinenrij, vreemd genoeg twee gebieden met relatief weinig hinder. Mensen storen zich kennelijk niet alleen aan nabije en heftige herrie maar ook en vooral aan geluid waar zij dat niet verwachten.

Waar ging het mis? Moeilijk te zeggen. Opmerkelijk genoeg was de luchthaven zelf de visionair. Met de doorbraak van de luchtvaart in de jaren zestig als gevolg van de komst van het straalvliegtuig, voorvoelde Schiphol de problemen. En waarschuwde de omliggende gemeenten voor de last die bewoners zouden kunnen gaan ondervinden van het geluid. Waar gemeenten als Zwanenburg, Amstelveen en Aalsmeer zich niet al te veel van aantrokken. Zij gingen aan de slag met het bouwen van woonwijken. De eerste bewoners accepteerden die hinder gelaten. Kerkdiensten werden onderbroken bij overvliegende toestellen, niemand die protesteerde.

Waar ging het mis? Moeilijk te zeggen. Laten we het houden op een combinatie van doofheid voor onwelgevallige boodschappen, een ongekende groei van de luchtvaart en een verminderde tolerantie voor alles wat het leefgenot verstoort.

(Opgetekend tijdens lezing van Stephan Steinmetz op 25 oktober, Amsterdamse Cultuur-Historische Vereniging)

Paul Strijp, 26 oktober 2022

De conducteur bloost

Dat had hij nog niet eerder meegemaakt in zijn carrière. Een compliment. Dat had ik hem, conducteur bij de Nederlandse Spoorwegen, zojuist gegeven. Wat was er aan de hand?

Op het traject Weert - Eindhoven bleken zich plots complicaties met de rails voor te doen. Deze moesten terstond onderzocht worden. Voor de passagiers zat er niets anders op dan omrijden via Venlo. Geschatte vertraging: een halfuurtje. Te overzien allemaal, er zijn ergere dingen in het leven, maar een echt prettige boodschap was dit nu ook weer niet voor de late zaterdagmiddag. 

Onze conducteur gaf tot tweemaal toe een zeer heldere uitleg. Via de intercom, in het Nederlands en het Engels. Om die toelichting te laten volgen door een rondgang door de trein. Waarbij hij de reizigers luid en duidelijk vroeg: 'Beste mensen, heeft u nog vragen?'.

‘Er is vaak kritiek op de communicatie van de Spoorwegen. Maar uw communicatie was uit het boekje’, zo gaf ik hem bij het uitstappen mee. 'Dank u wel, mijnheer. Dat hoor je niet zo vaak.' Hij bloosde.

Paul Strijp, 16 oktober 2022

Een aura van gastvrijheid

Als bijna-dertiger ging hij er zijn licht opsteken. Bij Château Neercanne in Maastricht. Hij toonde zich geïnteresseerd in een eventuele overname. En was onder de indruk van de ruimte en de ligging. Van de toenmalige eigenaar kreeg hij te horen dat een kopje koffie niet paste bij de reputatie van dit restaurant. Daarvoor moesten klanten maar iets verder hun heil zoeken, in een café in het nabijgelegen Belgische Kanne bijvoorbeeld. Onze bijna-dertiger dacht: dit moet anders. Wat hij naar eigen zeggen miste was een 'aura van gastvrijheid'. Peter Harkema kocht het kasteel en maakte er in meer dan dertig jaar een succesvolle onderneming van.

Een aura van gastvrijheid. Is dat geen motto waarmee ieder van ons zijn voordeel kan doen? Ons land wordt er fijner van.

Paul Strijp, 2 oktober 2022

Empathie is Eneco vreemd

 

Alsof de wereld niet in brand staat. Alsof talloze gezinnen komende winter niet in armoede vervallen door de torenhoge energieprijzen. Alsof Eneco van de drie energiereuzen, naast Essent en Vattenfall, de tarieven niet het meest verhoogde.

Heel ontspannen stuurde Eneco haar klanten gisteren een mail met 'nieuws over je contract'. Het bedrijf liet ons weten dat de variabele tarieven per 1 november aanstaande wijzigen. En wees gerust: drie maanden later krijgen we weer een nieuw aanbod. Wat volgt is een koele en zakelijke uitleg over het energieplafond en de nieuwe tarieven. Aan het einde van het bericht toont het bedrijf zich van haar menselijke kant. 'Je staat er niet alleen voor'. Heel genereus wijst Eneco de weg naar een website van een derde partij voor gratis en anoniem advies. Als je echt ten einde raad bent en geen uitweg meer ziet, dan kun je altijd nog de Eneco-klantenservice bellen. Daar zijn ze niet te beroerd om de giga-tarieven nog eens voor je te bevestigen.

Menselijkheid of empathie komt niet in het woordenboek van Eneco voor.

Paul Strijp, 2 oktober 2022 

17,3 miljoen euro extra voor een probleem dat beter anders opgelost kan worden

 

Gisteren in de Volkskrant op pagina 14.

Het coronavirus verspreidt zich op middelbare scholen vrijwel niet via de lucht. Maar vooral via direct contact tussen leerlingen. In klaslokalen met veel besmettingen vonden onderzoekers van het UMC Utrecht 'welgeteld nul zwevende virusdeeltjes in de lucht'.

Gisteren in diezelfde Volkskrant maar nu op pagina 15.

Nu het aantal coronabesmettingen in Nederland begint te stijgen, moeten in alle schoolklassen verplicht CO2-meters komen te hangen. De minister vreest dat het virus zich in slecht geventileerde ruimten sneller verspreidt doordat virusdeeltjes langer in de lucht blijven hangen. Hij had er al eerder dit jaar 17,3 miljoen euro extra voor uitgetrokken.

Over de afstand tussen wetenschap en politiek.

Paul Strijp, 2 oktober 2022