Passie voor de klant

Neen, die studie Bewegingswetenschappen was niets voor hem. Na een jaartje hield hij het wel voor gezien. ‘Ik heb aan dit jaar vrienden voor het leven overgehouden, maar ik ga iets anders doen. Ik wil mensen blij maken. Weet je wat mij de grootste kick geeft? Als ik in een café een gesprek met een klant aanga, goed naar hem luister, hem vervolgens een biertje aanraad en diezelfde klant zich na afloop heel tevreden toont. Dat doe ik nu in de Jopenkerk in Haarlem waar mijn vader ook werkt. Die tevredenheid van de klant, dat is mijn passie. En denk vooral niet dat ik dat alleen in de horeca wil doen. Net zo goed zou ik bij BeterBed willen werken. Een klant met pijn in zijn rug die ik door een goed bed of matras kan genezen: schitterend!’

Hij zei dat hij het leuk vond met mij kennis gemaakt te hebben, gaf mij een hand en was verdwenen. Stralende ogen, aan hem was geen begenadigd bewegingswetenschapper verloren gegaan.

Paul Strijp, 24 september 2022

In de schulden of in de kou?

Ik zit liever in de kou dan in de schulden, verklaarde een burger in de krant afgelopen week. Met de torenhoge energieprijzen in het vooruitzicht kon ik me daar van alles bij voorstellen. Schulden leveren alleen maar stress op. Mensen met schulden kunnen aan niets anders meer denken, zo weten we inmiddels. Dan maar liever wat kou lijden, toch?

De winter wierp diezelfde afgelopen week haar schaduw vooruit. Medio september, overdag een aangename temperatuurtje, ‘s avonds aan de frisse kant. Een kwartiertje stoken deed wonderen, ik voelde de heilzame werking van de warmte. Om niet te zeggen: door dat beetje warmte voelde ik me een ander mens.

In de schulden of in de kou? Je zult er maar voor staan, het lijkt mij een duivels dilemma.

Paul Strijp, 24 september 2022

Stampen in het Google-tijdperk

Drie studenten tijdens het 50-jarig jubileum van de studie Bewegingswetenschappen. Alle drie hielden ze het voor gezien, ze gingen een andere studie doen. Ik vroeg naar hun motivatie voor deze stap. Een van hen zei gedecideerd: te veel stampen. Rijtjes uit je hoofd leren, daar had hij echt geen zin meer in.

Stampen in de tijd van Google en Wikipedia, ik hoor het wel vaker van studenten. Heeft stampen en dingen uit je hoofd leren nog wel zin, zo vraag ik mij dan af. Is de opgave voor de huidige en toekomstige generaties studenten niet om betrouwbare informatie te delven in het internet, om het kaf van het koren te scheiden, de informatie te duiden en zinvolle verbanden te leggen? Dat is toch waar het om gaat.

Is er iemand die mij kan vertellen waarom het curriculum van sommige studies nog bol staat van het stampen?

Paul Strijp, 24 september 2022

Voor hartstilstanden en duiven

 

Wat zijn er toch veel branden bij ons in de buurt, zo stelde ik onlangs vast. In twee weken tijd reden er wel vier brandweerauto's met zwaailichten en sirenes voorbij. Een buurtgenoot bevrijdde mij van deze gedachte en een mogelijke angst voor onveiligheid. De brandweer rukt ook uit voor hartstilstanden. Zij zijn vaak eerder ter plaatse dan de andere hulpdiensten. En kunnen dan helpen met het eventueel forceren van deuren en met het bieden van eerste hulp.

Regelmatig helpt de brandweer ons, zo zei een vrijwilliger van de Dierenambulance Amsterdam vanmiddag tijdens de open dag. Wanneer dan? Nou, bijvoorbeeld voor het bevrijden van een duif die ergens driehoog achter bekneld is geraakt. Ook voor zo'n klein beestje rukt zo'n groot rood gevaarte uit.

Van hartstilstanden tot beknelde duiven. Wat doet de brandweer toch zinvol en sympathiek werk, schoot door mijn hoofd. Je zou bijna denken dat het blussen van branden een nevenactiviteit is.

Paul Strijp, 4 september 2022

Verliezen zonder overtreding

Het was dat ene zinnetje dat me aan het denken zette. 'Het is voor het eerst in tien jaar dat een Eredivisie-ploeg in een wedstrijd nul overtredingen begaat, maar daar had Volendam weinig aan.' Roemloos met 4-0 ten onder, maar wel -bij wijze van spreken- de Fair Play-beker gewonnen. Maar wat staat hier nu precies, wat is de journalistieke duiding van het spel van Volendam?

Is dat: de voetballers van het palingdorp moeten zich schamen? Hier heeft zich een schandaal voltrokken, ze hebben geen inzet getoond? Of is dat: bravo jongens, jullie hebben weliswaar geen schijn van kans gehad maar jullie hebben je wel de meesters van de sportiviteit getoond? En waar zie je dat tegenwoordig nog? Jullie kunnen met opgeheven hoofd het veld verlaten?

Ik weet het niet, kan die duiding niet achterhalen. En zelf weet ik eigenlijk ook niet goed wat ik ervan moet vinden. Kun je zonder overtredingen eervol verliezen? Is dat mogelijk in het moderne voetbal?

https://www.nu.nl/voetbal/6221807/fc-volendam-gaat-keihard-onderuit-bij-sparta-zonder-een-overtreding-te-maken.html

Paul Strijp, 4 september 2022

Ongemak over armoede

De verhalen ‘kwamen binnen’. Van en over de mensen die in armoede leven of dat hebben gedaan. Zoals het verhaal van Trouw-columniste Emine Ugur. Een jonge vrouw die zeven jaar van haar leven alles en iedereen bij elkaar gelogen heeft. Waarom? Om haar sociale omgeving maar vooral niet te laten weten dat zij en haar twee jonge kindjes niets te besteden hadden. Zelfs geen fruit konden eten. Mensen schamen zich voor hun armoede, zo vertelde zij. Afgelopen woensdag in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam tijdens de presentatie van een boek van Jonah Falke.

Foto van Desiré van den Berg, geprojecteerd op zijwanden Pakhuis de Zwijger

De zaal zat op het oog vol met mensen die weinig te klagen hebben in het leven. Deze elite was geschokt, dat kon je wel merken aan de sfeer. Maar de vraag die mij na afloop nog steeds bezighield luidde: wat kan ik doen? Natuurlijk, je kunt eenmalig geld geven. Maar de oorzaken van armoede zijn vaak structureel van aard. Migranten beheersen de taal soms onvoldoende, anderen lijden aan intergenerationele armoede en weten niet beter. Hun ouders en voorouders hebben het ook nooit breed gehad.

De voorbeelden van de overheid om armoede te bestrijden klonken sympathiek, maar leken toch weinig zoden aan de dijk te zetten in deze tijd van een keihard internationaal neoliberalisme. Hard nodig en humaan, die overheidsmaatregelen, maar dweilen met de kraan open. 

Wat kan ik doen? Graag dweil ik mee. Dat besef maakte deze avond ongemakkelijk.

Paul Strijp, 2 september 2022