Na de overhandiging van de sleutel begon zij ongevraagd en onverwijld te praten. De verhuurster van de Airbnb-accommodatie, in het theehuis van haar tuin. Over haar huwelijk dat acht jaar geleden was gestrand. Op de achtergrond het lawaai van overweldigende landbouwvoertuigen die voorbij scheurden. Het was zondag, einde middag.
“Wij werkten allebei als kunstenaar, hadden elkaar ook op de kunstacademie leren kennen. Maar op een gegeven moment ging dat niet meer. Ik ging toen voor de kinderen zorgen. We gingen weer in mijn geboortedorp wonen en groeiden uit elkaar. Er kwam niets meer uit zijn handen. Hij kreeg de kans om werk aan Amerikanen te verkopen maar dat lukte hem gewoon niet. Angst weerhield hem daarvan. Angst uit zijn eigen jeugd. We stonden niet meer naast elkaar. Zo gaan die dingen soms in het leven. Ik weet niet of we het zouden redden als we nu weer bij elkaar zouden komen.”
Ze keek ons aan en zweeg. En wenste ons een prettig verblijf.
Paul Strijp, 19 oktober 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten