Help, de huisarts verzuipt!

 

Het automatisch antwoordapparaat van de huisarts liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Belt u liever niet, maar kijk voor  de behandeling van uw klachten op internet. En mocht u zo dadelijk onverhoopt toch een assistente aan de lijn krijgen voor het maken van een afspraak, houd het dan kort! De oorzaak van dit alles? Een schrijnend tekort aan huisartsen en assistenten.

Ik behoorde tot de uitverkorenen en kreeg een afspraak met de huisarts. In de wachtkamer hing een poster. Maak alleen een afspraak met de spoedeisende hulp als uw klachten zeer spoedeisend zijn. Anders niet. Met andere woorden: de spoedeisende hulp is er niet meer voor de gewone spoedeisende klachten. Daar wacht u maar even mee.

Is de verschuiving van huisarts naar zelfhulp nu een gezonde ontwikkeling? Of glijdt de zorg in ons land door het tekort aan huisartsen en assistenten langzaam naar een bedenkelijk niveau?

Paul Strijp, 28 oktober 2021

De verhuurster begint te praten

Na de overhandiging van de sleutel begon zij ongevraagd en onverwijld te praten. De verhuurster van de Airbnb-accommodatie, in het theehuis van haar tuin. Over haar huwelijk dat acht jaar geleden was gestrand. Op de achtergrond het lawaai van overweldigende landbouwvoertuigen die voorbij scheurden. Het was zondag, einde middag.

“Wij werkten allebei als kunstenaar, hadden elkaar ook op de kunstacademie leren kennen. Maar op een gegeven moment ging dat niet meer. Ik ging toen voor de kinderen zorgen. We gingen weer in mijn geboortedorp wonen en groeiden uit elkaar. Er kwam niets meer uit zijn handen. Hij kreeg de kans om werk aan Amerikanen te verkopen maar dat lukte hem gewoon niet. Angst weerhield hem daarvan. Angst uit zijn eigen jeugd. We stonden niet meer naast elkaar. Zo gaan die dingen soms in het leven. Ik weet niet of we het zouden redden als we nu weer bij elkaar zouden komen.”

Ze keek ons aan en zweeg. En wenste ons een prettig verblijf.

Paul Strijp, 19 oktober 2021

Foei, foetelen met de parkeerkaart

 

Wat een gek ding is dat eigenlijk. Een anomalie zogezegd, iets wat eigenlijk niet meer past in deze tijd van apps en QR-codes. De buurvrouw had de onze geleend en kwam hem terugbrengen. De klassieke blauwe parkeerkaart. Op haar gezicht verscheen een lichte glimlach. Deze bleek een gevoel van schaamte te verraden. "Ken je die aandrang?" vroeg ze. "De aandrang om bij het gebruik van deze kaart een beetje te smokkelen?". De kaart instellen op drie uur terwijl je de auto al om half drie geparkeerd hebt. In de hoop dat de parkeerhandhavers niet om iets over half drie hun ronde maken. 

Ja, als ik eerlijk ben herken ik dat wel. U ook? Waar komt die neiging toch vandaan? Pure slechtheid van de mens of valt dat allemaal wel mee?

Paul Strijp, 16 oktober 2021

De diëtiste laat ons van het leven genieten

 

Zij had een glimlach op haar gezicht. Alsof ze wilde zeggen: voor mij hoeft u niet bang te zijn. En inderdaad, de diëtiste bleek vooral gericht op levensgeluk. Hoe kan ik uw leven zo aangenaam mogelijk maken? Niet op het met een streng gezicht opsommen van wat allemaal niet mag.

"Een stukje vlaai is niet echt gezond. Daarom zeg ik: maximaal twee keer per week. Dat geldt ook voor eieren. Het ei-geel zorgt voor slecht cholesterol. Dus ook hier: maximaal twee keer per week een eitje. Dan heb je ook nog het ècht slechte eten. Een mokkataartje bijvoorbeeld. Maar zelfs dat verbied ik niet. Eens in de drie weken, mevrouw. U moet per slot van rekening van het leven genieten".

Ze verliet de kamer, ons achterlatend met een glimlach.

Paul Strijp, 3 oktober 2021