Hij heeft het leven op zijn beloop gelaten. Soms zag hij dat als een onvermijdelijk lot, soms nam hij zichzelf dat kwalijk. Een slap mietje. Ook zijn twee grote liefdes, Camille en Kate, liet hij lopen. Zij en zijn eigen ouders leerden hem dat de liefde het enige is waarop je kunt vertrouwen. Voor het overige had hij grote problemen met menselijke relaties. Zijn leven eindigde dan ook in ruwe waanzin, in barre eenzaamheid. Volgens zijn arts 'ging hij dood van verdriet'. En de buitenwereld, de wereld om hem heen? Die was een liefdesvernietiger. Te complex, komt zijn belofte niet na. Een neutraal oppervlak zonder reliëf.
"Alles was van meet af aan duidelijk, extreem duidelijk; maar we hebben ons er niets van aangetrokken. Zijn we gezwicht voor de illusies van individuele vrijheid, open leven, onbegrensde mogelijkheden? Dat kan, die ideeën hingen in de lucht; (...) we hebben niets anders gedaan dan ons eraan te conformeren, ons erdoor laten kapotmaken; en daarna, heel lang, eronder lijden."
Paul Strijp, 6 juli 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten