De beste man was zijn hele leven postbode. Ik zie hem voor me in de tijd dat de PTT nog onze post bezorgde. En de postmarkt nog niet geliberaliseerd was. Dus nog géén moordende targets voor de bezorgers dicteerde: zo veel brieven per uur afleveren. Neen, een postbode in de tijd dat geluk nog heel gewoon was. Fiets, twee grote tassen achterop, brieven bezorgen en bij het tuinhek een praatje met de mensen maken.
In de avonduren was hij kunstenaar. En maakte dan trapezoïden van driehoekjes van gescheurd papier die samen een schotel vormen. Maar eigenlijk creëerde hij ruimte. Zijn werk verwijst alléén naar zichzelf. Daarmee behoort hij tot de groep van de Nul-kunstenaars. Die hadden objectieve kunst die van elke emotionele waarde is ontdaan, tot hoogste doel verheven.
Iedereen wil tegenwoordig een Jan Schoonhoven (1914 - 1994). Zelfs grote bedrijven zoals de projectontwikkelaar BPD, zo blijkt op de tentoonstelling Out of Office in het Singer in Laren. Zijn werk wordt omschreven als in zijn verblindende witheid heel aanwezig.
Zouden ze tegenwoordig nog voorkomen, postbodes die in hun vrijetijd kunstwerken maken, ruimte creëren en heel aanwezig zijn? Zouden de zzp-ers met nul-uren-contracten bij PostNL daar nog mentale energie voor hebben?
Paul Strijp, 9 maart 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten