De foto op de bar trok mijn aandacht. Daarop was duidelijk te zien hoe de bedrijfsleider van dit restaurant koning Willem Alexander de hand schudde. Ik vroeg hem naar de gelegenheid waarbij deze ontmoeting had plaatsgevonden. "Dat was bij het staatsbezoek van de koning aan Shanghai, drie jaar geleden", zo verklaarde hij. "Ik heb daarbij ook een rol mogen vervullen en de koning bedankte me daarvoor", zo vervolgde hij in alle bescheidenheid. "Was leuk om te doen, hoor".
Mijn aandacht was getrokken. Hoe verzeilde een man die kennelijk dingen geregeld kon krijgen in Shanghai, in Lochem? En wel als bedrijfsleider van een restaurant in de Achterhoek.
"Ik heb negen jaar gewoond in Shanghai. Boeiende stad, twaalf miljoen inwoners. Het gaat er alemaal snel, erg snel. Als je een zebrapad wilde oversteken, dan stonden twee bewakers de drommen mensen tegen te houden zolang de stoplichten voor voetgangers nog op rood stonden. In Shanghai is alles een 'number game'. De wet van de grote getallen is altijd van toepassing. Musea, vaak interessant vanwege de Confuciaanse kunst of de exposities over de Chinese economie, zijn allemaal van het 'maatje Louvre'. En als je als hovenier een project binnenhaalt voor het aanleggen van de berm langs de snelweg Peking - Shanghai ben je in één klap binnen".
De Hollandse dimensie trok weer, zo verzuchtte hij. En elke keuze in het leven is nu eenmaal een risico. Buiten flikkerden de lichtjes van de kerstboom naast de kerststal, binnen was het leeg.
Lochem kent geen number game.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten