"Al hoort de oude Mijnstreek in 2015 tot de armste delen van het land, het lijkt als een jojo vooruit te gaan. Het centrum van Heerlen, voorheen landelijk kampioen leegstand, heeft minder verlaten winkels en kantoren dan Maastricht". Aldus Marcia Luyten in haar boek Het geluk van Limburg (p. 344).
Aan deze woorden moest ik denken toen ik onlangs op het station van Heerlen was. Als een jojo vooruit? De stationsomgeving is toch vooral obscuur, onoverzichtelijk en unheimisch.
Waar was Heerlen, zo vroeg ik mij af, toen de jojo nog niet vooruit ging? Veel mistroostiger dan de huidige stationsomgeving kan bijna niet. Maar niet getreurd. Een collega wist mij te melden dat het met Heerlen heus wel goed gaat komen. De stad kent een grote dynamiek van private initiatieven en spiegelt zich qua identiteit aan Luik. Een beetje rauw, met veel muurschilderingen.
Courage, college!
Paul Strijp, 17 februari 2018