Translate

maandag 30 december 2024

Jongeren gaan voor de fooi


Dat was lachen, daar zat de bedrijfsleider van de plaatselijke Jumbo zelf achter de kassa. Zo te zien had hij er nog plezier in ook. Desgevraagd liet hij weten dat volgende week iedereen weer van vakantie terug zou zijn. 'Dan red ik het wel met mijn personeel, maar het is net aan'.

Om vervolgens een uiteenzetting te geven over de personeelstekorten. Die zijn ontstaan tijdens corona, daarvóór bestond dat probleem niet. En nu, een paar jaar na corona, werken jongeren massaal in en voor de horeca. Vooral in het thuisbezorgen van maaltijden. Want dan krijgen ze fooi. Ik grapte nog dat wij als klanten hem nu zeker fooi moeten geven. Of dat zijn boodschap was? Daar kon hij hartelijk om lachen.

En op kantoor checkte ik nog even bij een aantal collega's met kinderen in de leeftijd-voor-bijbaantjes-als-thuisbezorgers, of zij dit verhaal herkenden. Nou, dat deden ze. Van hun kinderen hoorden ze maar al te vaak dat je wel een echte loser bent als je nog achter een kassa bij de supermarkt gaat zitten. Die fooien, die maken zo'n groot verschil.

Zo eenvoudig kan het leven zijn. Jongeren hebben kennelijk minder moeite met het door algoritmen opgezweepte verdienmodel van maaltijdbezorgers. Dat zal de bedrijfsleider van de Jumbo ook vast weten.

Zo lang hij de salarissen niet kan of wil verhogen, is het te hopen dat hij er als tijdelijk kassamedewerker plezier in blijft behouden.


Paul Strijp, 30 december 2024

De jonge generatie belt, mailt en appt niet meer


Werken met de jonge generatie. Met medewerkers die net zo goed je kinderen hadden kunnen zijn. Sinds enige tijd valt dat voorrecht mij ten deel.

Voorrecht, omdat je zo af en toe de vervreemding tussen de generaties mag voelen. Bijvoorbeeld als je één van die medewerkers belt en een voicemail inspreekt. Om vervolgens de hele dag op een telefonische reactie te wachten. Die niet komt. En om aan het einde van de dag, als je de betreffende collega heel voorzichtig vraagt of ze de voicemail van vandaag misschien al heeft afgeluisterd, een even vervreemdende blik te ontvangen. Zij ervaart de afstand tussen de generaties net zo sterk als jij, geen misverstand daarover.

Voicemail? Ja, wel eens van gehoord. Maar de telefoon, die wordt al lang niet meer gebruikt. Sterker, die wordt 's ochtends niet eens 'aan' gezet. Die krijgt, ook al is hij dan afkomstig van de werkgever, een warme plaats onderin de tas. Zelfde verhaal voor de mail en de app. Hopeloos verouderd.

Wat dan wel? De chat-functie van het Microsoft-programma Teams, dat is de nieuwe levensader van de jonge generatie. Als je daar een berichtje plaatst, heb je binnen drie seconden een reactie. Zeker weten!

Zo lang als het duurt natuurlijk, volgende week kan de chat van Teams alweer het loodje hebben gelegd.


Paul Strijp, 30 december 2024

Pa Sem mag niet vergeten worden


De plek is gewijd en sereen. Dwingt meteen respect en stilte af. Hier vond dat vreselijke vliegtuigongeval plaats, op 4 oktober 1992. Een paar minuten vóór half zeven in de avond. Op de flats Groeneveen en Kruitberg in de Bijlmer in Amsterdam. Typisch zo'n gebeurtenis waarover je jaren later aan anderen vraagt: Waar was jij toen...?

Hier, rondom de boom die alles zag, staan diverse gedenktekens. 








Er is ook een informatiebord. Feitelijk en neutraal. En daarop staat rechtsonder een aantal regels over de Pa Sem Brug.
'Willem Symor, alias Pa Sem, was in de nadagen van de Bijlmerramp een beroemdheid: de 'held van de Bijlmer'. Hij waagde zijn leven door terug in de vlammenzee van Groeneveen in te rennen om een kind te redden, dat achtergebleven was in zijn café, 'het Groentje'.
Pa Sem mag niet vergeten worden.

Paul Strijp, 30 december 2024






 

Dankbaarheid op het toilet van het station


Ze had altijd in de horeca gewerkt, in de spoelkeuken. Daar wilden ze haar wel opleiden tot kok, maar dat bleek fysiek te zwaar. Zo kwam ze als schoonmaakster van toiletten op een station terecht. En dat beviel haar uitstekend.

Het enige waar ze maar moeilijk tegen kan, zijn de irritaties en de protesten van de toiletbezoekers. Tijdens het inchecken bij de poortjes bijvoorbeeld. Dan denken ze dat ze meerdere malen hebben betaald voor één toiletbezoek. Dat is niet het geval. Voor die reacties is ze erg gevoelig, maar dat gaat wel steeds beter.

Ze toont zich dankbaar met dit werk, heeft het erg naar haar zin. Ook geniet ze van het zachte weer vandaag. Niet meer zo koud als de laatste tijd.





Bij mijn vertrek stopte ze mij nog wat tegoedbonnetjes toe. Voor een korting op patatjes of de koffie.

Paul Strijp, 30 december 2025