Het noodlot komt altijd uit onverwachte hoek

Ze waren alert. En een enkele keer ook wel licht gespannen. Tijdens hun reis naar Israël waren ze voortdurend gespitst op het conflict tussen de Joden en de Palestijnen. Maar eerlijk is eerlijk, zo vertelden ze bij thuiskomst, eigenlijk had zich niet één spannende situatie voorgedaan. Hoewel... de laatste dag was tien meter bij hen vandaan een baksteen naar beneden gevallen. Als die hen geraakt had, waren ze morsdood geweest. Het had dus allemaal niet veel gescheeld. De reis naar Israël was bijna verkeerd afgelopen.


Als het noodlot toeslaat in dit leven, komt het altijd uit onverwachte hoek.





Paul Strijp, 1 september 2019

Over vooroordelen en gouden tanden in de trein

Een pet, een tatoeage over zijn hele lichaam, gouden tanden, grote zwarte ringen door zijn oren. Je mag geen vooroordelen hebben, maar de eerlijkheid gebiedt mij te erkennen dat ik enige angst had. Angst om in de smalle verbindingsruimte in de trein naast hem te gaan zitten. Een ruimte waar verder niemand was. Wat de doorslag gaf weet ik niet, maar ik besloot mijn angst te overwinnen en het toch te doen.


De trein vertrok vanaf Amsterdam Centraal. Nog vóór de aankomst op station Sloterdijk klonk het plots "Ik ben nerveus." Quasi nonchalant keek ik op, in werkelijkheid was ik licht gespannen. En na een even nonchalant "Joh, wat is er aan de hand?" van mijn kant, hield hij niet meer op. Dat hij op weg was naar een examen in Den Haag, een examen voor een functie in de thuiszorg, dat een vriendin hem op dat toekomstpad had gezet, dat hij al achttien jaar niet meer geleerd had maar dat hij al die tijd met laden en lossen in de haven had gewerkt en dat hij een zoontje van zeven had. Even een korte pauze. Gevolgd door een ontwapenende, warme lach.

En toen kwam het hoge woord eruit. "Ben vroeger een crimineel geweest. Ik heb vastgezeten". Maar zonder al te veel schaamte vervolgde hij zijn relaas. Over een geleerd iemand met wie hij onlangs nog een gesprek had gevoerd. Die man had tegen hem gezegd dat we allemaal met elkaar verbonden zijn in het universum. En dat je je kansen moet grijpen.


Het werd tijd om hem een hart onder de riem te steken. "Als je vandaag niet slaagt, is er geen man overboord. Dan komt er wel weer een volgende kans. Het is al geweldig dat je dit vandaag onderneemt", stopte ik hem toe. En wéér die warme lach. "Dank u wel, mijnheer".


Ik zei het al: je mag geen vooroordelen hebben.




Paul Strijp, 1 september 2019